Dave en Shanna in de wijde wereld

Flying high

flying high!

Met kriebels in ons buik worden wij gewekt door een laag vliegend vliegtuig! Shanna is de rust zelf zoals de hele reis al. Best opmerkelijk aangezien zij in ons kleine kikkerlandje juist alle grote en kleine situaties onder controle wilt hebben en niks aan het toeval wilt overlaten. Ik daarin tegen ben scherp op de tijd en houd liever het stuur zelf in handen. Ik ben daarom ook best zenuwachtig om te gaan skydiven aangezien niet ik maar de instructeur aan het alles beslissende touwtje trekt!

Al met al een goeie persoonlijke ontwikkeling van ons beide en we gaan hoe dan ook allebei de lucht in!

Op het kleine authentieke vliegveld waar de Nieuw-Zeelandse vlag stevig wappert in de stralende zon krijgen wij een veiligheidsfilmpje te zien. Hoofd naar achter, benen gebogen en gaan is het enige devies! Shanna dartelt vrolijk rond en het lijkt er op dat ze nog steeds super ontspannen is. Ik denk bij me zelf; wanneer krijgt zij nou eens dat onderbuikgevoel?! Of misschien heeft ze dat al en doet ze net als ik alsof er niks aan de hand is. In het vliegtuig worden er wat 'leuke' grapjes gemaakt zoals „dit is mijn eerste tendemsprong” of „ik hoop dat je goed vast zit anders…" Ook wordt er aan ons gevraagd wie als eerste wilt, ik zeg snel ja voor dat Shanna dat kan doen. „Very gentle” zegt Shanna haar instructeur. Ik kan je vertellen dat het eigen belang was en ik misselijk bij de gedachten werd als ik haar uit dat vliegtuig had zien 'vallen'.

De vrije val was in een woord FAN-TAS-TISCH ik vind het moeilijk om het met een toetsenbord op een scherm te beschrijven maar ik ga het toch proberen… De kick van de vrije val was zo ontzettend gaaf! Het uitzicht over Lake Taupo en de bergen was weer eens adembenemend en uiteindelijk mochten we ongevraagd ook nog eens zelf aan de touwtjes trekkenwaardoor je het gevoel kreeg of je zelf aan het vliegen was punt!

De volgende dag staan we vroeg op om te gaan mountainbiken. We hebben een mooie route langs een rivier gekozen. Tsja, dat was natuurlijk iets minder dan het skydiven. Terwijl we dit hardop tegen elkaar uitspreken horen we tegelijkertijd in onze gedachten de wijze woorden van een vriend uit Amsterdam klinken. „Je kunt niet altijd pieken, neem ook eens genoegen met een 7 of een 9.” Een cijfer waar ik vroeger op school een gat mee in de lucht zou springen (die voor Shanna trouwens normale gang van zaken waren) en een cijfer dat ons nu weer even met beide voeten op de grond liet staan. Desalniettemin zat er wel een lekkere afdaling in het parcours waar ik mij lekker in kon uitleven. Shanna wees mij op roekeloos rij gedrag en ik moet zeggen ondanks dat het ravijn niet zo ontzettend diep was (25m red.) had zij daar wel een klein puntje.

Zo, genoeg thrill seeker gehad op naar een stad! De rit naar wellington is lang en niet veel aan. Na uren door de bergen te hebben gereden de afgelopen weken, kan Shanna nu al voor mij uit tekenen dat er om de volgende hoek weer schapen zouden staan. Niet zo heel moeilijk aangezien de verhouding tussen mensen en schapen hier 1 op 9 is. Na lang rijden worden we iets prikkelbaarder en dus komt het goed uit dat we een bordje ‚Winery' zien staan. Ik gooi het stuur om een zandweggetje op en na 10 minuten arriveren we bij een pittoresk boerderijtje wat er tamelijk verlaten uit ziet. We lopen het terrein op en vanuit de glazen schuifpui worden we hartelijk welkom geheten en voorziet deze vriendelijke verstrooide professor ons van de heerlijkste wijntjes. Aan de geur van deze menneer is trouwens overduidelijk te ruiken dat er al wat klanten voor ons zijn geweest. De beste man laat ons verrukkelijke wijntjes proeven en verteld dat we bij een ongewone ‚Winery’ zijn beland. Zijn wijnen worden namelijk niet alleen gemaakt van druiven maar van verschillend soort fruit, een zeer aparte wijngaard dus maar echt super lekker! Eerder deze reis zijn we een schattig Nederlands winkeltje tegen gekomen waar we ons mandje vol hebben gegooid met allerlei heerlijke Nederlandse kaasjes. Je snapt natuurlijk dat we staan te springen om hier, zoals de ongeschreven regelt luidt, een rood wijntje bij te kopen. Ook tikken we twee eigen gebrouwen biertjes bij hem af waar hij nog mee aan het experimenteren was…. We leven nog.

Aangekomen in Wellington is alles weer heerlijk stads. De hoofdstad van Nieuw-Zeeland geeft ons het gevoel van de hippe Ibiza Vibe in combinatie met de Urban authentieke uitstraling van het 'mooie Berlijn'. We vinden een terras aan de zee en zitten heerlijk aan het water in een bean bag met een echte corona en een gemengde bittergarnituur alla Wellington. We balen dan ook bij het idee dat we hier niet nog een dagje langer kunnen blijven want de ferry staat geboekt om te vertrekken naar het Zuidereiland!

Aangekomen op het Zuidereiland verbazen we ons hoe zwaar, leuk en mooi wandelen kan zijn. We hebben de queen Charlotte track getrotseerd waar de zon volop scheen en wij ons zelf veel te warm voor hebben aangekleed, amateur wandelaars. Op weg naar het mooiste punt van de wandeling krijgen we van een voorbijganger te horen dat er dolfijnen aan het zwemmen zijn. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen en haasten ons er naar toe. Ik maan Shanna dat ze als een locomotief haar passen moet maken en uiteraard zegt ze terug dat ik zelf door moet lopen. Helaas…te laat voor de dolfijnen.

We stappen weer in onze ‚Homie’ die ondertussen al echt als thuis voelt en gaan de weg weer op. Op naar Nelson, een plaatsje waar we een nachtje verblijven voordat we naar de volgende bestemming gaan. Het is zaterdag, we doen al een aantal zaterdagen ‚niks’ en besluiten om te gaan stappen in Nelson. Buiten het feit dat het zaterdag is, hopen we zo ook het gemis van ADE (Amsterdam Dance Event) een beetje op te vangen. Het wordt een avond waar veel en veel te veel in gebeurd en ik zal het daarom proberen kort te houden. In de eerste kroeg kreeg ik van uit het niets een stomp in mijn maag waarna er een highfive werd geven in een vriendengroep wat ons deed besluiten om naar een andere tent te gaan. Daar kwamen we in een studio 80 achtig donker hol. Waarin er abnormaal idioot uit de maat werd gedanst op een goed draaiende dj. Ook nu besluiten we het hazepad te nemen naar de populairste tent van Nelson. Hier konden we ons nog wel in vinden. De muziek was herkenbaar en leuk voor een avondje. Vrij kort nadat wij binnen waren werden we aangesproken door een Engels stel dat ook in Nelson verbleef. Na een leuke avond kreeg Shanna steeds meer het vermoeden dat ze iets meer van ons wilden. Shanna's gevoel bleek te kloppen en we hebben vriendelijk bedankt voor het aanbod van de 4-way. Onderweg naar 'Homie' zagen we een bebloede man en veel politie. Utopia Nieuw-Zeeland bleek toch niet te bestaan. We beseffen maar wel al te goed hoe blij we zijn met ons eigen Amsterdam. Lekker hutje mutje op elkaar in de kroeg. Lang in de rij staan om ergens naar binnen te komen en dat je kleren helemaal naar rook stinken als je uit een club komt en waar je baco veel te duur is. Geef ons maar Amsterdam!

Toch met een kleine kater en een ontbijt bij de Mac Donalds gaan we snel weg uit Nelson om naar het Abel Tasman parc te rijden. We willen graag kajakken in een onbewoond gebied, waar de dolfijnen en de zeehonden je omringen. Aangekomen in het Abel Tasman Parc kunnen we alleen een boeking maken voor de volgende dag, dat doen we. We besloten spontaan langs de Tasmaanse zee te gaan staan met Homie en daar ons avond maal te bereiden met een prachtig uitzicht op de zee. Een voorbijganger vraagt ons iets en deze menner Jaap bleek tot zijn 13de in Nederland gewoond te hebben. Met een verbasterd accent kunnen wij hem eigenlijk prima verstaan. Jaap nodigt ons uit om bij hem een wijntje te komen drinken. Jack want dat is de naam die hij in Nieuw-Zeeland draagt heeft nog 2 vrienden bij zich en zij blijven bij hem logeren. We hebben zodoende met zijn 5e een verbazingwekkende gezellige avond gehad met mensen die ons opa en oma hadden kunnen zijn. We hadden aardig wat wijn op en kregen het aanbod om op zijn terrein te slapen met ons eigen Homie. Tegen dit fijne aanbod zeggen wij natuurlijk ja en we bedanken hem de volgende ochtend door een briefje op zijn raam en onze laatste drie mini hagelslagjes van thuis te plakken.

De wekker gaat vroeg want vandaag staat kajakken op het menu. Omdat wij twee dagen langs Abel Tasman gaan kajakken met een overnachting op een van de onbewoonde eilandjes krijgen we een briefing van zo een anderhalf uur. Onze kajak zit helemaal vol geladen met 8 liter water, een tent, 2 slaapzakken, 2matjes, een kook zet incl. gasbrander, crackers, kipfilet, tomaten soep, 2 rugzakken en niet te vergeten de map/kaart. Vol vertrouwen paddelen wij de niet al te rustige zee op. Tot ons grote verbazing blijven we drijven met zo een zwaar bepakte kajak wat onze eerste gerust stelling was. Tijdens het paddelen, wat overigens heel goed ging, hebben we allebei al wel snel het idee; waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen. Maar na een paar uur afzien, waarin we veel te weinig om ons heen hebben gekeken, komen we in een prachtige baai terecht. De zwaar beladen kajak trekken we op het droge en het is tijd om ons kamp op te zetten voor het donker wordt. Uiteraard gaat de tent opzetten bijna in een keer helemaal goed. We steken ons gasbrandertje aan en warmen ons soepje op. Met het goed gevulde maag lopen we een stukje over het strand en ploffen daar neer, op zoek naar sterren die er uiteraard helemaal niet zijn als wij ze willen zien. De bewolkte hemel verpest onze avond absoluut niet en we kletsen samen een aantal uurtjes weg.

Na een dramatische nacht staan we op met overal pijntjes en mega dikke wallen. We pakken onze spullen om opnieuw een overwinning te boeken op ons zelf. Na lang varen hadden we het allemaal wel gezien en moet de locomotief weer uit de kast komen. De zeehonden zien we genoeg maar de dolfijnen laten zich niet zien. Althans, wanneer we eenmaal op de water taxi terug zitten, komen we een hele school tegen die ons ontzettend blij maken. Prachtig om ze weer te zien maar we hadden ze liever om de kajak gehad..ach ook hier geldt weer; Je kunt niet altijd pieken.

Nu we dit schrijven zitten we in een heerlijk lente zonnetje en hebben we al onze kleren weer gewassen. We maken ons klaar voor veel uren in de auto en gaan naar schijnt het mooiste gedeelte van Nieuw-Zeeland zien.

Leuk om te zien dat jullie ondanks het drukke leven toch de tijd nemen om te lezen hoe het met ons gaat.

Dikke groet/knuffel/kus

Tot snel

Dave en Shanna

Reacties

Reacties

anton

Fantastisch om jullie boeiende verhaal te lezen. Ik geniet mee. Veel plezier

opa en oma uit loo

lieve kinderen wij hebben het verhaal gelezen wat een geweldige reis ik heb hem twee maal gelezen maar wel met pien in de buuk op z,n loo,s maar doe voorzichtig wat kunnen jullie de reis mooi beschrijven iedere dag denken wij wat gaan ze nu weer ondernemen maar kinderen blijf alert op de dingen die gaan komen wij kijken alweer uit naar jullie volgende reis verhaal lieve groetjes en een dikke kus van ons xx.

Charlotte

Super! ??

marijke

Geweldig en wat leuk geschreven

Greetje Hoogeveen

Wat geweldig wat jullie schrijven en wat jullie allemaal doen en mee maken .Groetjes en wees voorzichtig .

melissa

Super leuk weer om te lezen!!!

Ramon

Top, wat lezen jullie verhalen goed weg! Take care xx

Marjon

????

Marjon

XXX

Wendy

1 woord: WOW! :-)

Roy@rblom.nl

coach, erbarmelijke 2de helft, gezellig gekletst met mams en meegekregen jullie blog effe te lezen. Gaaf!!! Geniet ervan xx

Charissa

Sorry, dit keer wat laat met lezen, maar wat klinkt het allemaal super en wat genieten jullie!!

x

Danielle

zo gaaf om te lezen. Veel plezier???? maar daar ontbreekt het niet aan ????????????

Danielle

Sorry de ?? Zijn emotions maar lees net dat die niet werken xx

Jack Sikking

Mooie verhalen Shanna en Dave. En dat jullie een ontzettende leuke opa tegenkomen die ook Nog Jack heet begrijp ik wel. Ik was weer even bij ons NLP moment.

Esmee

Ik genieeeeet zo van deze verhalen! Super vet jaloers, ik blijf jullie volgen. Dikke knuffelsss xx

Gran

Waar blijven de verhalen nou.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!